Nederlands: Deze natuurlijke hoorn wordt toppelings geblazen. Het geluid wordt geproduceerd door de vibratie van de lippen van de speler.

De hoorn (nafir) wordt in Marokko vooral geassocieerd met de islamitische vastenmaand Ramadan. Traditioneel werd daar het onderbreken van de vastendag (al-iftar) precies na het vijfde en laatste gebed bij zonsondergang, door het blazen op deze hoorn aangekondigd. Op dezelfde wijze werden de mensen 's ochtends vroeg weer wakker gemaakt voor de sahoer-maaltijd, de laatste maaltijd voor zonsopgang. De speler (neffar) trekt elke avond gedurende Ramadan door de wijk met zijn hoorn. Zijn dienst wordt pas aan het eind van de maand beloond met de zakat al-iftar, een liefdadigheidsgave bij het einde van de vastenmaand Ramadan. Dit gebruik vindt men alleen in de stad, vooral in de oude gedeelte (de medina), en de volkswijken. Op het platteland bestaat het gebruik niet.

De functie van dit instrument houdt niet op bij deze rituele handeling. Het wordt ook als muziekinstrument bespeeld door diverse volksmuziekgroepen, zoals bijvoorbeeld de Daqqa Marrakshiyya uit Marrakech, of tijdens gemeenschaps- en privéfeesten, zoals bruiloften en besnijdenissen.

De Moren introduceerden het instrument overigens ook in Spanje en Portugal waar het bekend is onder de naam anafil/ anafir. Ook in India wordt het aangetroffen onder de naam karna of karnay. De lange zilveren trompet, de nafiri, wordt ook aangetroffen in Maleisië, waar er vooral traditionele hofmuziek mee wordt gespeeld.